fimmtudagur, júlí 24, 2003
Eitthvað vorum við Valli litli að raula af Hrekkjusvínaplötunni hjá mömmu í gær, ekki man ég þó nákvæmlega hvað.
Allt í einu gellur við í þeirri gömlu:
'Ertu að kenna börnunum verkalýðssöngva?!'
Og mér fannst sem ég heyrði hana ömmu mína sáluga segja hvasst við hana móður mína hér í den:
'Læturðu barnið ganga í rauðum sokkum?!'
Allt í einu gellur við í þeirri gömlu:
'Ertu að kenna börnunum verkalýðssöngva?!'
Og mér fannst sem ég heyrði hana ömmu mína sáluga segja hvasst við hana móður mína hér í den:
'Læturðu barnið ganga í rauðum sokkum?!'
þriðjudagur, júlí 22, 2003
Bræður munu berjast
Af hverju þurfa litlir drengir alltaf að vera að slást? Og af hverju getur hann Jóhann ekki varist árásum bróður síns, í stað þess að rúlla sér upp í kúlu eins og múrmeldýr og bíða þess sem verða vill?
'Mamma, mamma, Valli var að slá mig í hausinn!'
'Valgarður, biddu hann bróður þinn afsökunar!'
'Nei.'
Sama ferli endurtekið tíu þúsund sinnum á dag.
Af hverju þurfa litlir drengir alltaf að vera að slást? Og af hverju getur hann Jóhann ekki varist árásum bróður síns, í stað þess að rúlla sér upp í kúlu eins og múrmeldýr og bíða þess sem verða vill?
'Mamma, mamma, Valli var að slá mig í hausinn!'
'Valgarður, biddu hann bróður þinn afsökunar!'
'Nei.'
Sama ferli endurtekið tíu þúsund sinnum á dag.
mánudagur, júlí 21, 2003
Hér á heimili er rökrætt þessa dagana hvort horfa eigi á Tuma, skrítna Tuma (á ensku), Pétur Pan eða Múmínálfana, þó að mamma vildi helst af öllu hlusta á Hrekkjusvínin.
'Nei, ekki Hekkjusínin, baða Pétu Pan!'
Bannsettur Pétur Pan. Ég er farin að naga sjálfa mig í handabökin yfir að hafa komið með þessa spólu inn á heimilið, fulla af gamaldags kynjahugmyndum og karlrembu.
Það minnir mig reyndar á það þegar ég var lítil og lasin og hún móðir mín elskuleg fékk lækni til okkar eitt kvöldið að líta á litla sjúklinginn. Ég rak upp stór augu. Gat kona verið læknir? Vá...
Vonandi hafa tímarnir eitthvað breyst síðan þá...
'Nei, ekki Hekkjusínin, baða Pétu Pan!'
Bannsettur Pétur Pan. Ég er farin að naga sjálfa mig í handabökin yfir að hafa komið með þessa spólu inn á heimilið, fulla af gamaldags kynjahugmyndum og karlrembu.
Það minnir mig reyndar á það þegar ég var lítil og lasin og hún móðir mín elskuleg fékk lækni til okkar eitt kvöldið að líta á litla sjúklinginn. Ég rak upp stór augu. Gat kona verið læknir? Vá...
Vonandi hafa tímarnir eitthvað breyst síðan þá...